η τέχνη γίνεται από χώμα και νερό

Μυστήρια πλάσματα στα μάτια μου οι στίχοι
και στην καρδιά μου μελωδίες απ' το χθες
έχω απο χρόνια τιμωρήσει τη ζωή μου
να απομονώνεται σε χώρες μακρινές.

Μα τα τραγούδια αυτά που έχουν τι να πουν
μοιάζουν με όνειρα μιας νύχτας φθινοπώρου
μοιάζουν με φύλλα από δέντρα που σκορπούν
μοιάζουν με έρωτες που δεν θα ξαναρθούν.

Ζωή και θάνατος,αγάπη κι απουσία
τ'αγαπημένα μου σωρός από χαρτί
και η κιθάρα μου να παίζει στη γωνία
μονάχη, απόλυτη και κυκλοθυμική.

Στομάχι απέραντο να γεύομαι τον κόσμο
με την παράξενή του γεύση την πικρή
και να μου μένει τελικά ο λογισμός μου
καμένο σώμα σε χαμένη διαδρομή.

(αυτός ο άλλος μου ο εαυτός ο παραγιός
που δεν τα ίζει πια με αίμα την ψυχή του
με συμπιέζει να μη γίνω γραφικός
να μην μπερδεύω τη μελάνη με το φως...
κι η τέχνη γίνεται από χώμα και νερό
κι η τέχνη γίνεται από κάρβουνο και σκόνη
δεν θέλω αρρώστια να πιαστώ για να σωθώ
Η ΤΕΧΝΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ.


24/4/13/
 http://mousikaperasmata.blogspot.gr/