θέλω παράταση του χρόνου να αναγγείλει
κι ο δικαστής μου μιαν αναβολή
να μαζευτούμε οι αγαπημένοι φίλοι
σε μια αμμουδιά με μια φωτίτσα ιερή
σε ενα ολόγιομο γλυκόπικρο φεγγαρι
να πω τα λόγια για τη νιότη που σπατάλησα
κι όπως τελειωνει η απαγγελία να πετάξω
με ενα φιλί τα ερμαρια μου στη θάλασσα
Θέλω να ζήσω όπως δεν έζησα ως τα τώρα
ελευθερώνοντας τη σκέψη από τριγμούς
να εκτιμήσω επιθυμίες μου και δώρα
και της αγάπης τους γλυκύτατους θεσμούς
Γιατί η απόσταση που πήρα από το χώρο
με εκδικείται με αποφάσεις μυστικές
το φως να λυνει μες τα μάτια μου τον πόνο
και να χαρίζω στο μηδέν χίλιες ζωές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου