εγώ γνωρίζω την αλήθεια και τη δέχομαι
η ώρα θα περάσει και η υπόλοιπη ζωή
με τη σιωπή που έχω μάθει να ανέχομαι
Θαύματα δε θα γίνουν ,δε σκάω εγώ για τέτοια
ακόμα κι ένα άρωμα στο χώρο μου μου αρκεί
ακόμη και στο πρόσωπο δυο τρία μερεμέτια
ροδόνερο ή σαπούνι ή στάχτη οργανική
εγώ σκαλίζω για να βγάλω κι απ'το δέρμα μου τα χείλη
όταν μου καταστρέφουνε τα κύτταρα τα λόγια τους
και πάω και μια βόλτα στα βουνά και στα λαγκάδια δείλι
και τους τα σπάω να μην τα βρίσκουν τα ρολόγια τους
Ετσι είμαι εγώ ..τους φαίνομαι ευάλωτη και λίγη
ίσως και κάπως κοιμισμένη μες σε σύνορα και δάρια
κι όταν η νύχτα τα όνειρα μου σαν κλωστές τα ξετυλίγει
εκείνοι σκέφτονται πως κουτουλάω σαν τραγί ντουβάρια
Αστείοι που είναι πράγματι στο σφαιρικό τους το τοπίο
κι εγώ πόσο αστεία μηρυκάζω το μυαλό και την ψυχή μου
ζώστηκα μάρσιπο στην πλάτη διαστημόπλοιο φορτίο
και θα ανταριάσω με μαζούτ τη θηλυκή τη λογική μου
Τα ξέρω αυτά και τα χειρίζομαι ασυναίσθητα
μιλάμε για την άμυνα να εξαφανίζεται κανείς
αλλού να περπατάει το σώμα τα ανεπαίσθητα
και αλλού να πολεμάει ο ίσκιος του ευτυχής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου