στιχοι Λενα Ιωαννου

Οταν φορτώνω καφείνη τον οργανισμό μου 
βάρος πολύ για το ταλαίπωρο συκώτι μου

αργά λαγοκοιμάμαι μες το κόσμο το δικό μου
κι αργά ξυπνάω χαραμίζοντας τη νιότη μου

Μα αυτά τα όνειρα
που βλέπω τα χαράματα
που συγκινούν τις φλέβες μου 
και ρέουν στην καρδιά μου
νάμα και άρτος 
οι εικόνες μου τα θαύματα
θρέφουν γαλήνη και ιώδιο
τα σωθικά μου

Οταν στου νου μου την ουσία φωλιάζει το οινόπνευμα
φωτιά στη σκέψη μου και ρήγμα στη ζωή μου
που είχα παράπονα απ'τους ανθρώπους μου και σώπαινα
θυμάμαι και βουλιάζει και βαλτώνει η λογική μου